آسانسور آتش نشان

آسانسور آتش نشان آسانسوری برای سرویس دهی در هنگام حریق و حوادث مشابه است که می تواند وظیفه ای حیاتی را در سرعت بخشیدن به امدادرسانی داشته باشد. یکی از مهمترین ویژگی های آسانسورهای آتش نشان، سرعت بخشیدن به عملیات امدادرسانی نیروهای امدادگر به متصرفان گرفتار شده در طبقات هنگام حادثه و آتش سوزی است، بالاخص آن دسته از متصرفانی که بعلت کهولت سن و یا ناتوانی و معلولیت جسمی، توان واکنش سریع و یا استفاده از پلکان های اضطراری را ندارند.

به همین منظور لازم است آسانسوری مخصوص در هنگام آتش سوزی در اختیار افراد آتش نشان قرار گرفته تا بتوانند با راندمان بیشتر، عملیات تخلیه افراد ساختمان را انجام دهند. این آسانسور در فرآیند انتقال شهروندان قرار نمی گیرد ولی همواره آماده به کار است.

ضوابط طراحی و اجرای آسانسور آتش نشانی

لازم است آسانسوری مخصوص در هنگام آتش سوزی در اختیار افراد آتش نشان قرار گرفته تا بتوانند با راندمان بیشتر برای آن کلید آتش نشانی تعبیه می شود عملیات تخیله افراد ساختمان را انجام دهند. جهت کنترل آسانسور توسط آتش نشانان که در مواقع ضروری توسط آتش نشانان فعال شده و کنترل آسانسور فقط توسط آنها و از داخل کابین صورت گیرد و به سایر احضارها پاسخ داده نمی شود تا کارایی آسانسور با حذف توقف های غیر ضروری بیشتر گردد.

ضوابط طراحی و اجرای آسانسور آتش نشانی در بخش های زیر ارائه شده است:

• الزامات عمومی برای آسانسور های آتش نشانی در معماری ساختمان
• مراحل خروج از سرویس دهی آسانسور ها درساختمان در هنگام دریافت خبر حریق
• الزامات فنی و تاسیساتی آسانسور های آتش نشانی

برای اطلاعات بیشتر و تکمیلی در خصوص ضوابط طراحی و اجرای آسانسور آتش نشانی به صفحه رو به رو مراجعه فرمایید.

لذا جهت کنترل آسانسور توسط آتش نشانان، برای آن کلید آتش نشانی تعبیه می شود که در مواقع ضروری توسط آتش نشانان فعال شده و کنترل آسانسور فقط توسط آنها و از داخل کابین صورت گیرد. در مواقع این چنینی بدلیل ماهیت خاص این آسانسور، به سایر احضارها پاسخ داده نمی شود تا کارایی آن با حذف توقف های غیرضروری بیشتر گردد.

الزامات عمومی برای آسانسور آتش نشان در معماری ساختمان

ساختمان با ارتفاع بیش از ۲۳ متر:

• باید حداقل دارای یک آسانسور آتش نشان باشد.
• آسانسور آتشنشان باید توان حمل بک برنکارد داشته باشد.

ساختمان با  ارتفاع بیش از ۴۰ متر:

• باید دارای حداقل دو آسانسور آتش نشان باشد.
• حداقل توان حمل یک برانکارد در یکی از آنها باشد.

یک آسانسور آتش نشان باید دارای تمامی ضوابط مطرح شده در مباحث مقررات ملی ساختمان باشد.

این ضوابط در خصوص آسانسور و چاه های مختص به آسانسور هستند.

تصرفات درمانی، نگهداری سالمندان، نگهداری از کودکان خردسال و دبستان ها، می بایست حداقل یک آسانسور آتش نشان با توان حمل یک برانکارد را داشته باشند.

حداقل ابعاد مفید اتاق آسانسور آتش نشان با توان حمل برانکارد، ۱۲۰۰ در ۲۱۰۰ میلی متر با حداقل بازشوی ۹۰ سانتیمتر است که حداقل بار اسمی ۱۰۰۰ کیلوگرم برای ظرفیت حمل آسانسور موردنیاز است.

آسانسور آتش نشانی بدون توانایی حمل برانکارد، باید قادر به حمل حداقل ۸ نفر، همچنین تحمل وزن ۶۳۰ کیلوگرم باشد و سایر الزامات مربوط به آسانسور آتش نشان در این مبحث نیز باید در مورد آن صدق کند.

حداکثر مسافت پیمایشی برای رسیدن به آسانسور آتش نشان، در هر طبقه نباید بیشتر ۳۰ متر پیمایشی باشد. ملاک، محاسبه فاصله از دورترین نقطه در دسترس خروج تا درب آسانسور می باشد.

آتش نشان باید به تمامی طبقات ساختمان دسترسی داشته باشد.

سیستم های اعلام حریق باید به مرکز هدایت آسانسور متصل باشند.

• تمامی سیستمهای اعلام حریق ساختمان باید به صورت اتوماتیک به مرکز هدایت آسانسورها متصل بوده؛ تا در صورت اعلام حریق، کلیه آسانسورها به اجرای برنامه حریق از قبل تعریف شده بپردازند و از سرویس دهی عمومی خارج شوند.
• آسانسور آتش نشان باید دارای یک سیستم مخابراتی توکار در داخل اتاق آسانسور باشد تا بتواند ارتباط مستقیم صوتی میان آتش نشانی که در هنگام حریق از آن استفاده می کنند و پایان های که کنترل دستی آسانسور را در تراز تخلیه خروج برعهده دارد، برقرار کند. همچنین باید یک دستگاه مخابراتی نیز در اتاق موتورخانه آسانسور آتش نشان موجود باشد.
• سیم کشی سیستم مخابراتی باید از درون چاه آسانسور آتش نشان صورت گیرد.
• حداقل دو ساعت در برابر حریق مقاوم باشد.

در هنگام حادثه باید دارای منبع برق ثاویه باشد.

• در هنگام حادثه، در صورت قطع برق شهری، آسانسور آتش نشان باید دارای منبع تأمین برق ثانویه(ذخیره) باشد.
• سیستم آسانسور به صورت اتوماتیک به منبع تأمین انرژی ثانویه متصل شود.
• کنترل دستی سیستم تغییر حالت برق از شهری به ژنراتور فقط برای مقام مسئول امکان پذیر باشد.
• منبع برق ثانویه (ذخیره) باید توان تأمین انرژی الکتریکی، به مدت حداقل دو ساعت، برای کلیه تجهیزات آسانسورها را داشته باشد.
• آسانسور آتش نشانی باید در داخل اتاق خود و همچنین در طبقات، دارای چراغ هشدار نمایش دهنده اتصال آسانسور به سیستم ذخیره انرژی ثانویه (ذخیره) باشد.
• لابی آسانسور آتش نشانی می بایست دارای سیستم تهویه مخصوص به خود باشد تا در صورت نفوذ دود احتمالی، توانایی تخلیه آن و جاگذاری هوای تازه را داشته باشد.
• اجرای لابی ویژه آسانسور آتش نشان که حداقل یک ساعت مقاوم در برابر حریق بوده و همچنین دودبند باشد، در تمامی طبقات الزامی است.
• حداقل ابعاد لابی آسانسور آتش نشان نباید کمتر از ابعاد اتاق آسانسور آتش نشانی باشد و باید امکان گردش برانکارد در آن در نظر گرفته شود.

درب لابی اسانسور آتش نشان باید چه ویژگی هایی داشته باشد؟

• درب لابی آسانسور آتش نشان باید خود بسته شود و یا بسته شود به شکل اتوماتیک باشد و تمامی متعلقات آن نظیر: چارچوب، قفل، دستگیره و… نیز باید حداقل یک ساعت در برابر حریق مقاوم باشند.
• درب های لابی آسانسور آتش نشان باید در پاسخ به سیگنال ارسال شده از یک دتکتور دودی، فعال شده و بسته شوند. این دتکتور می تواند در فضای مقابل آسانسور نصب گردد. همچنین درب های فضای مقابل آسانسور آتش نشانان باید توانایی بسته شدن در اثر عملکرد سیستم اعلام حریق ساختمان را نیز داشته باشند.
• جزئیات اجرایی ساختمان باید به نحوی باشد که از رسیدن آب به اجزای آسانسور آتش نشان جلوگیری شود.
• سیستمهای مکانیکی و الکترونیکی آسانسورهای آتش نشان باید در زمان های مشخص مورد تعمیر و نگهداری قرار بگیرد. این سرویس ها باید در زمانی انجام بگیرند که ساختمان در حال تعطیلی است یا فعالیت کمی دارد. تعمیرات حداکثر طی ۲۴ ساعت پس از تعطیلی باید انجام شوند.

مراحل قطع سرویس آسانسورهای عادی هنگام اعلان خبر حریق

• تمام آسانسورها در یک ساختمان، به محض اعلان وقوع حریق از سویسیستم اعلام حریقیا مشاهده حریق توسط افراد، باید:
• تمامی فراخوان های طبقات را کنسل کنند.
• به تراز تخلیه خروج طبقه ای که قبلاً تایید شده است باز گشته و در هیچ تراز طبقه دیگری توقف نکند.
• در تراز تخلیه باز شده تا استفاده کنندگان احتمالی حاضر در اتاق آسانسور از آن خارج شوند.
• دربشان بسته شده و از سرویس دهی عمومی خارج شود. سپس آسانسورهای آتش نشان در تراز تخلیه خروج طبقه ای که قبلاً از طرف مسئولین سازمان آتش نشانی تایید شده است آماده فرمانپذیری از مقام مسئول قرار بگیرند. البته باید به گونه های برنامه ریزی گردند که در طبقات حریق، به هیچ عنوان باز نشوند.

الزامات فنی و تأسیساتی آسانسور آتش نشان

• علائم راهنمای آسانسور آتش نشان باید در ارتفاع بالاتر از ۱۴۰ سانتی متر، نصب و در هنگام حادثه به صورت چشمک زن و به رنگ قرمز، اعلام هشدار نمایند. چراغ قرمز چشمک زن باید به گونه ای باشد که کاملا در معرض دید استفاد ه کنندگان از لابی باشد و به وضوح، آسانسور خدمات رسان را از بقیه آسانسورهای خارج از سرویس، تمیز دهد.
• صفحه کلید آسانسور آتش نشان شامل کلید قرار دادن آسانسور در وضعیت اضطرار در مدار باشد و همچنین دارای دو گزینه عادی و فراخوانی باشد. کلیدهای الکتریکی باید در داخل کابین و خارج از کابین در تراز تخلیه خروج یا طبقه های که قبلا از طرف مسئولین سازمان آتش نشانی تایید شده است، قرار بگیرند.
• این کلیدها باید به وسیله چراغ قرمز رنگ، قابل تشخیص و تمیز از سایر کلیدها باشند تا در صورت نفوذ دود، بتوانند خوانایی خود را حفظ کنند. این سوئیچ ها و روشنایی آنها باید متصل به برق اضطراری ساختمان بوده و در صورت اعلام حریق توسط شبکه اعلام حریق؛ باید به صورت چشمک زن قرمز در بیایند.
• آتش نشانان باید در تراز تخلیه خروج ساختمان یا طبقه های که قبلا از طرف مسئولین سازمان آتش نشانی تایید شده است، دسترسی مستقیم به آسانسور آتش نشان داشته باشند و اختیار این آسانسور باید به واسطه کلیدی که در اختیار آتش نشانان است، در کنترل آتش نشانان قرار بگیرد.

آسانسور آتش نشان باید دارای چاه مجزا باشند.

• آسانسور آتش نشانی  باید دارای چاه مجزا باشند و توان تخلیه دود احتمالی در آن در نظر گرفته شده باشد. همچنین به سیستم برقی مقاوم در برابر آتش برای مدت زمان حداقل دو ساعت مجهز باشند.
• چاه آسانسور آتش نشان باید از سایر چاه های آسانسور دیگر مجزا شده باشد به گونه ای که در صورت وجود یک چاه مشترک، باید جدار های مقاوم در برابر آتش حداقل معادل دو ساعت بین بدین صورت چاه مشترک را به دو چاه مجزا تقسیم کنند و یا چاه چاه مخصوص به آسانسور آتشنشان و چاه های دیگر تعبیه شود، پیرو ضوابط چاه آسانسور آتش نشان طراحی گردد.
• آسانسور آتش نشانی نمی تواند دارای چاه های شیشه ای و چاه شیشه ای لمینیت شده باشد. همچنین در جداره آنها نمی شود از مصالحی استفاده شود که کمتر از دو ساعت در برابر حریق مقاوم باشند.
• چاه آسانسور آتش نشان باید در زمان اعلان خبر حریق، توسط چراغهایی با قاب های مقاوم در برابر حرارت، روشن و تا پایان مأموریت آتش نشانان روشن بماند.
• چاه آسانسور با شروع از کف چاه، در هر پنج متر باید نورپردازی شود. روشنی چاه آسانسورآتش نشان باید به سیستم اضطراری تغذیه نیز متصل شود. تنها سیم کشی روشنایی چاه آسانسور می تواند در داخل چاه آسانسور باشد.
• داخل چاه های آسانسور آتش نشان باید فن فشار مثبت وجود داشته باشد تا چاه در هنگام آتش سوزی و نفوذ دود احتمالی، با تأمین هوای تازه در اتاق آسانسورها، با مشکل مواجه نشود.

جداره داخلی اتاق آسانسور آتش نشان باید دارای ویژگی های زیر باشد:

• کاملا صاف
• مسطح و بدون برجستگی و یا فرورفتگی
• امکان حمل برانکارد در آن بدون مزاحمت

چاه آسانسور آتش نشان باید از سایر چاه های آسانسور دیگر مجزا شده باشد.

• موتورخانه آسانسور آتش نشان باید دارای تجهیزات کشف و اطفای حریق دستی و اتوماتیک باشند.
• ادوات مذکور می بایست صرفا مختص اطفای تجهیزات موتورخانه آسانسور باشند.
• سیستم صوتی آسانسور ها در زمان حریق باید صدای هشداری حداقل معادل ۷۵ دسی بل تولید کنند.
• وجود هرگونه کانال تأسیساتی و یا برقی متفرقه در چاه آسانسورهای آتش نشان ممنوع می باشد.
• وزنه تعادل و کابین آسانسور آتش نشان می بایست در یک چاه باشند.

تجهیزات برق داخل چاه و روی کابین آسانسورهای آتش نشان واقع در محدوده یک متری هر دیوار دارای درب:

• باید در برابر چکیدن و پاشیدن آب محافظت شود.
• براساس استاندارد EN 33520:1001 حداقل با درجه حفاظتی IPX3 محافظت شود.

تجهیزات الکتریکی واقع در یک متری کف چاهک آسانسور، باید با درجه حفاظتی IP 36 محافظت شوند.

پریز و پایین ترین چراغ روشنایی چاه آسانسور آتش نشانی نیز باید حداقل در فاصله نیم متری از کف چاه آسانسور آتش نشان قرار گیرد.

برای جلوگیری از رسیدن سطح آب در چاهک، به تجهیزاتی که می تواند به نقص در عملکرد آسانسور آتش نشان منجر شود، بایدوسیله ای برای تخلیه آب تعبیه گردد.

یک دریچه اضطراری با ابعاد حداقل ۵۰ × ۷۰ سانتیمتر باید در روی کابین تعبیه شود. برای کابین هایی با ظرفیت اسمی ۶۳۰ کیلوگرم، ابعاد دریچه باید حداقل ۵۰ × ۶۰ سانتی متر باشد.

تهیه و تعبیه کلیه وسایل نجات از کابین آسانسور آتش نشان دستورات الزامی آتش نشانی، در داخل و خارج از اتاق آسانسور اجباری است.

قوانین فضاهای امن و لابی آسانسور آتش نشان

فضای امن در برابر آتش فضایی است که در نظر گرفته شده برای کلیه افرادی که به دلیل خطر حریق، از فضای تصرف خود خارج شد ه اند و بواسطه عدم توانایی در استفاده از پلکان اضطراری و یا به هر دلیل دیگری، نمی توانند فوراً تراز طبقه خود را به مقصد تراز تخلیه خروج ترک کنند. از این رو نیاز است در بخشی مطمئن از همان تراز ساختمان منتظر رسیدن نیروهای امدادی و آتش نشانان باشند.

جانمای یک فضای امن باید به چه شکلی انجام شود؟

• در ساختمان های بالاتر از ۲۳ متر، جانمایی یک فضای امن به گنجایش تصرف حداقل ۵۰ درصد متصرفان، به ازای سرانه هر نفر، ۰۲۸ / ۰ متر برای یک طبقه از هر سه طبقه پی در پی، در تراز ساختمان الزامی است.
• مساحت جانمایی فضای امن باید در هیچ حالتی، کمتر از شش مترمربع نباشد.
• حداقل عمق عرض آن نیز کمتر از دو متر نباشد.
• جا نمایی فضای امن به ازای یک طبقه از هر سه طبقه متوالی هیچ تراز طبقه ای، فاصله ای بیش از یک طبقه، برای رسیدن متصرفان به یک فضای امن نداشته باشد.
• فضای امن باید حداقل دو ساعت در مقابل حریق و دود، دودبند و مقاوم باشد.

الزامات طراحی فضای امن در هر تراز طبقه ای

• وجود فضای امن برای هر تراز طبقه ای که دارای بار تصرفی بیش از ۵۰ نفر است.
• وجود این فضای امن فارغ از تعداد طبقات آن ساختمان و یا ارتفاع طبقه مذکور از سطح زمین، الزامی است.
• این فضا می تواند با در نظر گرفتن شرایط طراحی لابی آسانسور آتش نشان، با فضای مذکور ادغام شود.
• فضای امن باید حداقل دو ساعت در برابر شعله های آتش و نفوذ دود مقاومت کند.
• فضاهای امن در طبقات باید دسترسی محافظت شده به حداقل یک خروج پلکان دوربند و دودبند داشته باشند.
• مطابق با ضوابط مبحث سوم مقررات ملی ساختمان را داشته باشند.

فضاهای امن باید چه ویژگی های داشته باشند؟

• تمامی فضاهای امن در برابر حریق، باید با درب های ضد حریق دود بندی شوند یا با پرده های ضد آتش و دود بند از سایر فضاهای ساختمانی جدا گردند.
• جنس مصالح و دود بندی آنها باید حداقل دو ساعت در برابر حرارت آتش و نفوذ دود مقاوم باشد.
• فضای امن می تواند به صورت مصنوعی و با پرده های مکانیکی و با کنترل الکتریکی ایجاد شود.
• طراحی و ساخت فضای امن با مصالح سخت و دائمی الزامی نیست.
• این پرده ها باید به صورت الکترونیکی به کاشف های اعلام حریق متصل باشند.
• در این صورت این پرده ها در هنگام حریق به صورت اتوماتیک عمل می کنند.

ادوات مکانیکی باید مورد تایید قرار بگیرند.

• ادوات مکانیکی ایجاد پرده های جداکننده فضا باید به تایید مقام مسئول برسد.
• دودبندی ادوات مکانیکی الحاقی نیز باید مورد تایید قرار بگیرد.
• ادوات فوق باید به صورت دوره ای جهت تایید صحت عملکرد مورد آزمایش قرار بگیرند.
• فضای امن نمی تواند در بن بست های عبوری طبقات طراحی شود.
• دسترسی محافظت شده آن به یک پلکان اضطراری و یک آسانسور آتش نشان الزامی است.
• در کلیه فضاهای امن می بایست دتکتورهای دودی و تجهیزات اطفاء دستی خامو شکننده پودری استاندارد نصب گردند.
• بار حریق در مناطق امن در برابر آتش به هر صورت باید صفر باشد.
• وجود وسایل و لوازم اداری، مثل میز، صندلی و… در فضای امن ممنوع می باشد.
• در فضای امن باید داکت تهویه هوا تعبیه شود تا هوای تازه از بیرون ساختمان تأمین شود.
• در کلیه نقشه های برقی و تأسیساتی، عبور ادوات برقی ازجمله سیم کشی ها به غیر از بخش سرویس دهنده به فضای امن و داکت های مکانیکی به غیر از کانال تهویه فضای امن از سقف و یا دیواره فضاهای امن، ممنوع است.

مصالح به کار رفته در فضای امن باید در برابر حریق مقاوم باشند.

• مصالح بکار رفته در جداره فضای امن، باید از نوع مقاوم در برابر حریق باشند.
• مصالح به کار رفته باید در هنگام آتش سوزی نیز فاقد دود سمی و ترجیحاً هرگونه دودی باشند.
• استفاده از سقفهای کاذب در فضای امن، ممنوع است.

سیم کشی های برقی و الکترونیکی فضای امن باید چه ویژگی هایی داشته باشند؟

• سیم کشی های برقی و الکترونیکی فضای امن، باید دارای عایق های حرارتی مقاوم در برابر حریق باشند.
• سیم کشی های برقی و الکترونیکی فضای امن باید حداقل به مدت دو ساعت در برابر حریق مقاوم باشند.
• کابلهای منبع تغذیه الکتریکی اولیه و ثانویه باید از یکدیگر و سایر منابع تغذیه جدا باشند.
• در صورت قطع برق شهری، برق فضای امن باید از طریق سیستم ذخیره برق ثانویه ذخیره تأمین شود.
• لامپ هایی که در نورپردازی ثانویه در هنگام حریق نقش دارند باید درون حباب هایی ویژه محافظت شوند.
• مسیر رسیدن به فضای امن در طبقات باید با تابلوهای ویژه مشخص شود.

در چه مواقعی باید از طرح شیب راه استفاده کرد؟

• طول مسافت پیمایشی برای رسیدن به فضای امن، باید فاقد پله و اختلاف سطح باشد.
• در غیر این صورت لازم است شیب راه جهت حرکت معلول و یا برانکارد وجود داشته باشد.
• در صورت جانمایی شیب راه در طرح، باید دستگیره ویژه عبور معلولین از شیب راه نیز جانمایی شود.
• حداکثر طول پیمایش برای رسیدن به فضای امن در یک طبقه، حداکثر ۴۵ متر باشد.
• فضای امن می بایست به طور کامل به شبکه بارنده مجهز شود.
• فضای امن باید که دسترسی نیروهای آتش نشان از طریق آسانسور، پلکان و یا نردبان به آن آسانتر باشد.

برخی از الزامات ایمنی آسانسور

قفل درب طبقه

درب طبقه جدا کننده راهروی ساختمان از چاه آسانسور است. در واقع اگر درب طبقه بدون اینکه کابین آسانســور در پشت آن قرار داشته باشد باز شــود، فاجعه انگیز خواهد بود، زیرا مسافر به خیال اینکه کابین آسانســور پشت درب است به طرف آن حرکت کرده و چه بسا به درون چاه آسانسور سقوط نماید. قفل درب طبقه دارای مکانیزمی است که فقط در زمان حضور کابیــن باز می شــود و به محض فرمان حرکــت ابتدا درب طبقه قفل شده ســپس کابین حرکت می کند که به این ترتیب امنیت مسافرت کوتاه شما با آسانســور (حداقل از این لحاظ که در چاه آن سقوط نکنید!) تامین می شود.

گاورنر

گاورنرهــا در انــواع مختلف ســاخته می شــوند، یک مدل متداول آن، نوع بادامکی اســت. وظیفه گاورنر این اســت که وقتی ســرعت کابین از ۱۵ درصد ســرعت نامی آن تجاوز کند بلافاصله یک ســوئیچ الکتریکــی را فعال کند که اینکار موجب ترمز موتور می شــود و در واقع با این عمل از ســقوط آسانسور جلوگیــری می کند. با این حال اگر ترمــز عمل نکند و حرکت کابین همچنان با ســرعت ادامه داشــته باشد در مرحله ی دوم و پس از رســیدن به ۳۰ درصد افزایش ســرعت، گاورنر قفل می کند و اهرم پاراشــوت کشــیده شــده و فک های پاراشوت در جــا کابین را به ریل راهنما قفــل می نمایند. به این طریق می تــوان گفت گاورنرها در دو وحله ایمنی آسانســور در برابر ســقوط را تامین می کنند. تنها ایراد این است که برای رسیدن به ۱۵ یا ۳۰ درصد افزایش ســرعت فاصله سقوطی لازم است که شاید در ســقوط های کوتاه کابین آسانسور قبل از رسیدن به ســرعت فعال شــدن گاورنر به کف اصابــت کند که در این صورت هم ســقوطی با این ارتفاع حادثــه و صدمه ی چندانی را به سرنشــینان احتمالی وارد نمی کنــد و در نهایت بافرهای آسانســور شدت ان را تا حدود زیادی کنترل می کنند.

پاراشوت

این وســیله ترمز مکانیکی کابین اســت کــه به صورت جفت، بالای کفشک های زیرین نصب می شود و از گاورنر فرمان می گیرد. گاورنر و پاراشــوت توسط بازرسان آسانســور تست شده و تایید می شوند تا در زمان بروز حادثه عملکرد درستی داشته باشند.

بافرها

اگر کابین در هنگام حرکت به سمت پایین ترین توقف در سطح طبقه توقف نکند و به حرکت ادامه دهد پس از چند سانتیمتر به بافر برخورد کرده و متوقف می شــود. این مورد برای قاب وزنه نیز صادق اســت. بافرها در کف چاله نصب می شــوند. بافرها در انواع فنری، لاستیکی و هیدرولیکی ساخته می شوند. چهار قطعه فوق از نظر ایمنی آسانسور بسیار پراهمیت هستند و بهتر است همواره از مرغوب ترین نوع موجود آنها استفاده شود. یکی از مشکلات ایمن ســازی این است که گاه هزینه های گزافی را متوجــه کارفرمایــان می کند و از طرفی به عنوان یک آپشــن محسوب نمی شود و این بدان معنی است که اخذ این هزینه ها از خریدار و مشــتری ساختمان به سختی ممکن است. یکی دیگر از مقولاتی که مقاومت در برابر ایمن ســازی را پیش می آورد مسئله عدم اســتفاده از ایــن تجهیزات تا زمان حادثه اســت، که باعث می شــود به چشــم یک الزام به آن نگاه نشود. اما شما در صورت هرگونه شــکی می توانید حالت افراد حادثه دیده ای را بپرسید که به واســطه رعایت ایمنی از خطر گذشته اند؛ در این صورت شاید قدر ایمنی را قبل از حادثه بدانید.